سانتریفیوژ وسیله ای است که با استفاده از روتور ذرات را از محلول جدا می کند. در زیست شناسی، ذرات معمولاً سلول ها، اندامک های درون سلولی یا مولکول های بزرگ هستند که در اینجا به همه آنها ذرات اشاره می شود.

دو نوع روش سانتریفیوژ وجود دارد. یکی آماده‌سازی است که هدف آن جداسازی ذرات خاص است و دیگری تحلیلی است که شامل اندازه‌گیری خواص فیزیکی ذرات رسوب‌کننده است.

هنگامی که روتور در یک سانتریفیوژ می چرخد، نیروی گریز از مرکز به هر ذره در نمونه اعمال می شود. سپس ذره با سرعتی که متناسب با نیروی گریز از مرکز اعمال شده به آن است رسوب می کند. ویسکوزیته محلول نمونه و خواص فیزیکی ذرات نیز بر سرعت ته نشینی هر ذره تأثیر می گذارد.

در یک نیروی گریز از مرکز ثابت و ویسکوزیته مایع، سرعت ته نشینی یک ذره با اندازه آن (وزن مولکولی) و با تفاوت بین چگالی ذرات و چگالی محلول متناسب است.

سانتریفیوژهای آزمایشگاهی ابزارهای رایج و روزمره هستند. با این حال، انتخاب سیستم سانتریفیوژ و روتور مناسب برای یک کاربرد خاص گاهی اوقات می‌تواند یک چالش باشد. درک انواع مختلف روتورهای موجود و کاربردهایی که برای آنها مناسب تر هستند، نیازمند درک کاملی از الزامات سانتریفیوژ است. علاوه بر این، از آنجایی که روتورها سرمایه گذاری قابل توجهی برای آزمایشگاه هستند، ارائه سطح مناسب مراقبت و نگهداری روتور نیز ضروری است.

این مقاله انواع مختلف روتورهای سانتریفیوژ موجود و کاربردهایی که برای پشتیبانی از آنها طراحی شده اند را بررسی می کند. روش‌های مناسب نگهداری روتور برای اطمینان از حداکثر کارایی و طول عمر روتورها، بلکه ایمنی پرسنل سانتریفیوژ آزمایشگاهی که با این سیستم‌ها کار می‌کنند، مشخص شده‌اند.